Τύπος της ΤΡΟΪΚΑΝΗΣ

Συγχαρητήρια για ακόμη μια φορά στους πουλημένους δημοσιογράφους και την δουλικότητα τους στα συμφέροντα των αφεντικών τους! Ειδικά για τα θέματα παιδείας εγκληματούν γράφοντας  πρόχειρα χωρίς καμία έρευνα.
 Το ωράριο στην δευτεροβάθμια να αυξάνεται όπως και στην πρωτοβάθμια αλλά προβάλλεται με τέτοιο τρόπο που ντροπιάζει το θεσμό των εκπαιδευτικών.
Θυμίζω τα εξής:
«Παραγνωρίζεται το γεγονός ότι το βασικό ωράριο των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι 21 διδακτικές ώρες την εβδομάδα. Σε αυτό το σημείο, παρά τα όσα λέγονται, δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια διαφορά από τις άλλες χώρες της Ευρώπης, όπου η πλειονότητα των εκπαιδευτικών διδάσκουν από 18 ως 20 ώρες την εβδομάδα. Υπάρχει φυσικά μια αποκλιμάκωση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα που τους οδηγεί, στο τέλος τους εργασιακού του βίου, στις 16 ώρες, αλλά ούτε αυτό συνιστά ελληνική πρωτοτυπία. Σε αρκετές χώρες μάλιστα οι ώρες διδασκαλίας των εκπαιδευτικών στο Λύκειο δεν ξεπερνούν τις 17 (Φιλανδία), τις 16 (Τσεχία) ή τις 14 (Γαλλία και Πολωνία) κ.λπ. (στοιχεία από σχετική Έκθεση του Δικτύου της Ευρωπαϊκής Ένωσης «Ευρυδίκη», έτους 2009)».

Επιπρόσθετα η  έκθεση του ΟΟΣΑ για την Εκπαίδευση, στην οποία βασίζεται ο εν λόγω σχεδιασμός (και η οποία παραγγέλθηκε επί Διαμαντοπούλου έναντι 127.653 €), μπορεί να υποστηρίζει ότι το εκπαιδευτικό ωράριο στην Ελλάδα είναι το χαμηλότερο στην Ευρώπη, όμως υπάρχουν μελέτες που την διαψεύδουν.
Παρά τη φτηνή προπαγάνδα, οι καθηγητές στην Ελλάδα δουλεύουμε περισσότερες ώρες σε σχέση με τους συναδέλφους μας άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Στην εργασία μας φαίνονται μόνο οι ώρες διδασκαλίας και όχι οι ώρες προετοιμασίας, συγγραφής και εμπλουτισμού σημειώσεων, διορθώσεων, γραφικής δουλειάς στο σχολείο. Και έχοντας σε κάθε τάξη όχι 20 μαθητές αλλά σχεδόν 30, με διαφορετικά περιβάλλοντα προέλευσης, οικονομική δυνατότητα, προβληματικά βιβλία και υποταγή των πάντων στις πανελλαδικές
.

Τα ευρήματα τελευταίας έρευνας, σε δείγμα 314 καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του νομού Αττικής, καταλήγει σε σημαντικά συμπεράσματα.

**Το 67% των εκπαιδευτικών αποδίδει την κύρια ευθύνη για το καθημερινό στρες στην κακή οργάνωση και λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος.

**Το 57% αισθάνεται εξάντληση στη διάρκεια της εργασίας, ενώ το 53% θα ήθελε να την αλλάξει, αν μπορούσε.

**Το 55% κρίνει την οικοδόμηση μιας γόνιμης σχέσης ανάμεσα στον δάσκαλο και τον μαθητή ως την μεγαλύτερη δυσκολία στο επάγγελμά τους.

**Ιδιαίτερη προσπάθεια καταβάλλει το 42% για να καλύψει την ύλη και συγχρόνως να γίνει το μάθημα κατανοητό από τους μαθητές. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι χαρακτηρίζουν το επάγγελμά τους ως ψυχοφθόρο και το αντιλαμβάνονται ως «κατάθεση ψυχής»

**Σημαντική πηγή απογοήτευσης για το 37% των διδασκόντων είναι η αδιαφορία των μαθητών και η απαξίωση που δείχνουν στο μάθημα, γεγονός που τους αναγκάζει σε υπερπροσπάθειες για να προκαλέσουν το ενδιαφέρον τους.

**Το 21% πιστεύει ότι η φύση της δουλειάς (διαρκής ομιλία, ορθοστασία) είναι ιδιαίτερα κοπιαστική και ότι η πίεση του σχολικού χρόνου και της διδακτέας ύλης δεν τους επιτρέπει να έχουν μια πιο προσωπική επαφή με τους μαθητές.

**Τα συμπτώματα του burnout εκδηλώνονται με σωματική και διανοητική κόπωση, αδιαφορία για το επάγγελμα, με μείωση της αυτοπεποίθησης-αυτοεκτίμησης και έλλειψη ενθουσιασμού για την εργασία και τη ζωή

Οι περισσότεροι από τους μισούς εκπαιδευτικούς θεωρούν ως ιδιαίτερα στρεσογόνο παράγοντα το «κυνήγι της ύλης» και το σύστημα αξιολόγησης:

Σύμφωνα με την έρευνα οι εκπαιδευτικοί βιώνουν ένα σχολικό θεσμό, που βρίσκεται σε διαρκή κρίση σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας του. Στο αυστηρά γραφειοκρατικό, υπερσυγκεντρωτικό ελληνικό σύστημα προστίθεται η ανάληψη διοικητικών εργασιών, εκτός διδακτικών καθηκόντων. Μεγάλη απογοήτευση επίσης προκαλεί και η έλλειψη επικοινωνίας με τους μαθητές αλλά και τους γονείς. Σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση του burnout παίζει, όμως, και η προσωπικότητα του κάθε καθηγητή, π.χ. οι εσωστρεφείς, οι τελειομανείς με τάσεις ελέγχου και αυτοί που συστηματικά αποδίδουν τις δυσκολίες τους σε εξωτερικούς παράγοντες είναι πιο επιρρεπείς στο σύνδρομο».

Το στρες των εκπαιδευτικών εκδηλώνεται κυρίως στη συμπεριφορά τους.

**Το 59% των ερωτηθέντων αναφέρεται σε συγκρουσιακές καταστάσεις με τους μαθητές, όπως καυγάδες, εκνευρισμούς, ακόμη και αυταρχική συμπεριφορά απέναντί τους. Επισημαίνουν κλείσιμο στον εαυτό τους, απάθεια-παραίτηση από τον «αγώνα».

Εδώ ακριβώς εντοπίζεται και μια από τις χαρακτηριστικές διαστάσεις του burnout: η αποπροσωποποίηση, που εκφράζεται με την ψυχολογική αποδέσμευση από την εργασία, την ανάπτυξη αρνητικών συναισθημάτων για τον εαυτό τους και τους άλλους, καθώς το αίσθημας προσωπικής αποτυχίας.

**Ενας μεγάλο ποσοστό (33%) παρουσιάζει σωματικές ενοχλήσεις, κυρίως πονοκεφάλους, ημικρανίες, καρδιακά και στομαχικά προβλήματα. Εντύπωση προκαλεί ότι αναφέρονται ακόμη και προβλήματα ακοής (κώφωση).

**Παράλληλα, εμφανίζονται ψυχολογικά συμπτώματα, όπως κατάθλιψη, αϋπνία, ψυχική κόπωση και δυσθυμία.